Wat veilig voelde...bleek mijn grootste vermomming!
Soms proberen we onszelf klein te houden — uit bescherming, uit angst, omdat iemand ooit zei "zou je dat wel doen?" Maar wat écht van jou is, zoekt altijd zijn weg naar buiten. Ik verstopte mezelf jarenlang achter een veilige naam… om nu eindelijk te kiezen voor mijn ware essentie.
Ik begon onder de naam Soultrace, maar...
Die naam voelde als thuiskomen. Hij zat vol lagen: het pad van de ziel, het traceren ervan — én een knipoog naar Tracy, mijn paard. Zij is niet zomaar een paard. Zij is mijn co-coach, mijn spiegel, mijn anker. Haar ziel en de mijne zijn verweven.
Maar toen ik startte met mijn praktijk, kwam er een marketingman in beeld. Iemand die "wist hoe het moest". Hij zei: "Soultrace? Zou je dat wel doen? Mensen gaan dat te zweverig vinden"
En zo begon ik te twijfelen.
Aan mezelf.
Aan mijn werk.
Aan mijn naam.
Dus maakte ik een compromis. Ik werd Coached by Tracy. Aards. Duidelijk. Veilig.Ik verstopte mezelf achter haar naam. Gaf haar de credits. En maakte mezelf zo onzichtbaar mogelijk.
Maar ondertussen…bleef mijn magie kloppen. Mijn intuïtie en gevoel vonden vanzelf de blokkades in iemands zijn. Mijn stem werd een kanaal. Mijn energie bracht shifts teweeg die ik met geen enkele opleiding kon verklaren.
En mensen zeiden na sessies:
"Wat jij doet… dat is zó veel meer dan vertalen wat Tracy laat zien." Ze voelden het.
Wat ik eigenlijk probeerde te verstoppen:
Mijn moderne heks-zijn.
Mijn fluistering met systemen.
Mijn werk met gidsen, vorige levens, energievelden.
Dat alles was er al....Altijd al.
Alleen had ik het weggestopt achter een paard.

Coached by Tracy werkte...tot het niet meer werk
Tot ik voelde dat ik begon leeg te lopen op een naam die niet meer klopte.
Tot mijn ziel begon te fluisteren: "Het is tijd." Tijd om mezelf wél te laten zien.
Met alles wat ik ben. Tijd om die naam, die allereerste ingeving — Soultrace —weer te omarmen.
Want die naam was altijd juist geweest. Alleen ik was er nog niet klaar voor.
Vandaag neem ik afscheid van Coached by Tracy. Met dankbaarheid.
Want ze heeft me gediend in een fase waarin ik nog moest landen, groeien, durven.
Maar ik kies nu voor Soultrace.
Niet als merk, maar als belichaming van wie ik ben.
Een zielsgids. Een systeemfluisteraar. Een energetisch anker.
Met Tracy nog steeds aan mijn zijde — maar nu ook met míjn naam, míjn kracht, míjn zichtbaarheid.
Want Soultrace is niet alleen mijn werk. Het is mijn zijn.
Misschien heb jij ook ooit iemand gehad die zei: "zou je dat wel doen?"
Misschien ben je ook stukjes van jezelf kwijtgeraakt onderweg.
En als jij voelt dat jouw pad zich ook wil ontvouwen —mag je weten dat je welkom bent.
Maar ik beloof je:
Wat van jou is, zoekt z'n weg terug naar jou.
Altijd!